Ilmu Jak Bapang

Lum lame nu waktu di sekul, Yung Pantit anak samata wayang Pak Beluk belajar matematika.

Waktu itu, guru njelaskan tentang perkalian. Segale murid serius nian ndengarkan konsep perkalian njak guru.

Anye, Yung Pantit sughang ye dide paham-pagam. Tepakse guru maju njelaska beulang-ulang dengan Yung. Anye dide kilah paham Yung ni.

Karne lah bosan, jadi guru ni ndalak akal luk ape carenye mangke Yung ni paham tentang perkalian.

"Cube bayangkah kudai Yung, kaba seandainye sedang mbawe 3 kantong yang masing-masing berisi 4 buah apel, jadi berape buah apel ye kaba bawe tu," tanye guru dengan Yung.

Yung langsung diam sambil bepikir, udim tu kenan langsung njawab "Bearti aku ade 12 apel... Anye kudai buk, ye benagh aku ade 7 buah apel buk," kate Yung luk padek nian.

Ndengar jawaban Yung, segale murid di kelas langsung tetawe gale. Bahkan, guru juge tetawe pule.

"Ai masih sege nian kaba ni Yung, masih ndak neman nian belajagh agi," kate Guru njelaskah dengan Yung.

Ndengar guru ngicik luk itu, Yung Pantit langsung betegak dan ngicik "Aku dide perlu agi banyak ige belatih buk, ye penting tu banyaki agi kantong apel ni, pacak aku jualkah," kate Yung pede nian.

"Ayai Yung alang ke neman kaba, mene sape pule nunjuki kaba luk itu," uji guru sambil tetawe agi nginak tingkah Yung.

"Mene Bapang kami buk, kate die ye penting tu banyak duit, bukan banyak ige pelaghan," kate Yung agi.

"Ai entah nian amun luk itu Yung, kicikka ngan bapang kaba tu, guru ngajung sekul kudai agi," guru sambil kisit karne rengam. *