UDIM Magrib kemaghi, Pak Beluk ngan anak bininye makan serempak.
Singkat cerite, pas sedang makan, Yung Pantit anak Pak Beluk ndak ngicik hal penting dengan bapangnye.
"Bak, ade anu," Yung Pantit lum udim ngicik lah disaut Pak Beluk.
"Diam, kan lah aku kicikka amun makan ndik boleh ngicik," timbal Pak Beluk.
Maklum Pak Beluk ni nurut nian pesan jeme tuenye dulu kalu makan jangan sambil ngicik.
Jadi Pak Beluk marah nian dengan Yung Pantit. Awak padahal penting nian ye ndak dikicikka Yung tu.
"Tapi penting nian ini bak," kate Yung.
"Ude makanlah kudai, kele udim makan kele empai ngicik agi," kate Pak Beluk.
Singkat cerite agi, pas udim makan betanyelah Pak Beluk ngan anaknye.
"Tape die pule ye luk penting nian sangkan ngicik sambil makan tadi Yung," tanye Pak Beluk.
"Aku tadi ndak ngicikq base di lepang ulam bak makan tadi ade ulat besak tegale masih idup pule," kate Yung jujur nian.
"Ntuk Yung, ngape empai ngicik mbak ini ame ulat," Pak Beluk langsung mual.
"Kan ndik bulih ngicik amun sedang makan kate kamu bak," timbal Yung.
"Beda hal amun ye luk itu nak ai," kate Pak Beluk.
"Tape bedahnye bak, same saje," uji Yung