Petang kemaghi Yung Pantit diajung Ndung Yung beli garam di warung. Anye, lah lebih sejam, Yung Pantit lum juge balik.
Awak Ndung Yung sedang nggulai, anye garamnye lum kilah nyampai. Pas Yung balik langsung ngeluar gale kemarahan Ndung Yung.
"Ui Yung kemane pule kaba tadi. Mase diajung beli garam ade kah setahun peginye," Ndung Yung langsung ngangat.
"Dide mak, tadi pas di warung ade jeme kelengitan tanci 50 ribu," timbal Yung.
"Mangke tape hubungannye dengan kaba. Kaba nulungi ndalaki duit ye lengit tu pule," Ndung Yung masih marah.
"Dide mak, tadi aku cuman betegak saje di depan warung tu," timbal Yung agi.
"Mangke tape gati kaba betegak di situ. Amun nulung bedalak ade juge," Ndung Yung ngiciki anaknye ye ngarah benagh.
"Yak dide pacak aku ndak bedalak mak. Duit ye 50 ribu jeme tu kan maju aku pijakkah. Jadi aku ndik pacak ngalih, maju betegak di situlah," Yung njelaskah panjang libagh.
"Ayai Yung ai, dide nian berubah kaba ni. Tambah besak tambah nyangkap saje. Mene pejekau bapang kaba tu nian kaba ni Yung," Ndung Yung ngusuk dade.
"Ngape pule bapang mak?" Yung penasaran.
"Dide pule ndak keruan nian kaba. Amun bapang kaba tu lah lame die ndik sihat," uji Ndung Yung rengam.
Pak Beluk ye ndengar kicikan Ndung Yung langsung beringgak pegi karena kenan lah keruan bakal perang dunia agi.